Nekada davno, vjerovalo se da žene koje nemaju aktivan seksualni život pate od histerije. Ova teorija je kasnije odbačena, ali se mnogo govori o tome kako redovan seksualni život doprinosi dobrom fizičkom i mentalnom zdravlju žena.

Riječ histerija potiče od grčke riječi hystera, što znači materica. Histerija je vrsta neuroze kod koje su dominantni raznovrsni tjelesni, senzorni, motorički i mentalni poremećaji sa psihogenim poreklom, kao što su napad smijeha i plača, ekstremna razdražljivost, anksioznost, ubrzan rad srca, mučnina, bolovi u različitim dijelovima tijela.

Poremećaji histerične prirode su prvi put primjećeni kod mlađih žena u antičkoj Grčkoj. Dugo se vjerovalo da od histerije pate samo žene, mada ta bolest može da se javi kod oba pola. Za liječenje histerije mnogi ljekari su koristili masažu karlice i genitalija. Cilj je bio bolesnog pacijenta dovesti do „histeričnog paroksizma“ ili orgazma koji usporava disanje i izaziva osip na koži, vlaženje vagine i trbušne kontrakcije.

Ova praksa je korišćena u Viktorijansko vrijeme, a početkom 19. vijeka se raširila na dijelove u Evropi i Sjedinjenim Američkim Državama.

Pored tretmana masaže, histerija se liječila vibratorom, koji se pojavio krajem 19. vijeka. Američki pisac Rejčel Meiner u svojoj knjizi „Tehnologija ograzma“ opisuje kako „elektromehanički medicinski instrument“ pomaže histeričnim ženama. Takođe, tvrdi da je ovaj metod efikasniji od masaže. Moderni pogled na ovaj problem kaže da se histerija može razlikovati po karakteru i histeričnim napadima.

Ali, da li žene koje se uzdržavaju od seksa imaju veće šanse da pate od ovih bolesti i poremećaja, od onih koje imaju redovan seksualni život?

Naime, apstinencija ili nepravilan seksualni život može da bude svjesno ili nesvjesno izabran, prisiljen ili dobrovoljan i da zavisi od zdravlja tijela, psihe i duše žene.

Neredovan seksualni život i apstinencija koja je dobrovoljno izabrana ili se nameće iz raznih društvenih i moralnih principa je štetna. Takva apstinencija šteti fizičkom i mentalnom zdravlju, a onda trpi i tijelo. Ali, u modernom dobu ne postoje statistički podaci koji pokazuju da apstinencija može biti povezana sa razvojem psihičkih poremećaja.