Osveštano spomen obilježje civilima stradalim 1. decembra 1944. godine i služen parastos poginulim u otadžbinskom ratu
U Šamcu je otkriveno i osveštano spomen obilježje za više od 70 srpskih civila sa područja ove opštine koje su 1. decembra 1944. godine strijeljale ustaše. Spomenik je podignut za 56 nedužnih srpskih žrtava iz Srpske Tišine, 12 iz Šamca, dvije iz Brvnika i jednu žrtvu iz Pisara.
Njih su ustaše 1. decembra 1944. godine izvele iz kuća, prevezle skelom u Hrvatsku i strijeljale.
Načelnik opštine Šamac Đorđe Milićević rekao je da je dužnost i obaveza na ovaj način se odužiti nevino stradalim žrtvama u Drugom svjetskom ratu.
– Stradali su nevini ljudi, koji nisu učestvovali u Drugom svjetskom ratu ni u jednoj vojsci, već su izvedeni iz svojih kuća samo zato što su Srbi, – rekao je Milićević.
On kaže da je ovo opomena za generacije koje dolaze da srpski narod mora biti jedinstven te čuvati svoja ognjišta.
Izgradnju spomen obilježja finanisirali su opština Šamac sa 3.500 KM i mjesna zajednica Srpska Tišina sa 1.000 KM.
Na novoizgrađeno spomen obilježje vijence su položili predstavnici opštine Šamac, Boračke organizacije i mjesne boračke organizacije Srpska Tišina.
Nakon osveštanja spomen obilježja u šamačkoj mjesnoj zajednici Srpska Tišina služen je parastos i položeni su vijenci i cvijeće kod spomenika poginulim borcima i civilima u odbrambeno-otadžbinskom i Drugom svjetskom ratu.
U odbrambeno-otadžbinskom ratu u ovom mjestu poginulo je 10 boraca i troje civila, a u Drugom svjetskom ratu poginulo je 128 mještana Srpske Tišine, od kojih su 1. decembra 1944. godine ustaše svirepo ubile 56 Srba, među kojima desetoro djece.
Načelnik opštine Šamac Đorđe Milićević rekao je da pravoslavni narod prašta, ali da radi svoje istorije ne može i ne treba da zaboravi.
Predsjednik mjesne boračke organizacije Mihajlo Đurđević ističe da se u Srpskoj Tišini dogodio najveći pokolj nad srpskim življem za jedan dan u odnosu na sva sela u Posavini i da je muška populacija prepolovljena.
– Ovdje su stradali nevini ljudi, koji su vjerovali komšijama. Za njihove grobove se ne zna, ne možemo reći „laka im zemlja“, nego samo možemo reći neka im duše počivaju u miru, – rekao je Đurđević.
Potomak žrtava, osamdesetdvogodišnji Gojko Tutnjević izgubio je oca 1. decembra 1944. godine.
– Došle su ustaše u Tišinu i pokupile Srbe, mirne ljude koji nisu imali nijednu pušku niti su pružali otpor. NJih su prevarili i pozvali da dođu na sastanak u neki štab i onda ih kamionom odvezli na kej na rijeku Savu, prevezli preko Save u Slavonski Šamac i svirepo ubili, – prisjetio se Tutnjević.
